Atəşi Şirvani, yaxud Şirvani h.q. on ikinci əsrdə yaşamış şairlərdən biridir. O özünə “Atəşi” ləqəbi götürmüşdür. Onun “Divan Atəşi Şirvani” şer divanı Təbrizin mərkəzi kitabxanasında 2958 nömrəli qeydlə saxlanılır.[1] Məhəmməd Əli Tərbiyyət onun bu iki beytini Kəb İrfandan nəql etmişdir:

Şerin orijinalı:

صبحدم كاین زورق زرّین به امر دادگر شد روان بر روى این دریاى سبز پردُرر

از پس پرده زلیخایى سحرگه رخ نمود همچو یوسف كو برآورد از درونِ چاه سر

Şerin tərcüməsi:

Sübh çağı bu nurlu gəmi adil Allahın əmriylə[2]

Dürrlə dolu mavi dəryada yola rəvan oldu.

Sonra sübh Züleyxanın örtüyü kimi açıldı,

Günəş də Yusif kimi zülmət quyudan çıxıb nur saçdı.

[1] İran əlyazmalarının surəti (Dəna), c. 5, səh. 3; “Əl-zurriyyət”, c. 9, səh. 2.

[2] “Daneşməndan Azərbaycan” (Azərbaycan alimləri), s. 33; “Əsər afərinan”, c. 1, səh. 5.